«Όταν έκλεισε η πόρτα πίσω μου και έμεινα μόνη… ο κόσμος ήταν ξένος. Ο αέρας, οι ήχοι, όλα ξένα. Κι εγώ προσπαθούσα να μην δείξω πόσο φοβόμουν. Κάθισα και άκουγα την καρδιά μου να χτυπά. Και τότε δάκρυσα. Αν κάποιος με ρωτούσε τι χρειάζομαι, δεν θα έλεγα φαγητό ή ρούχα. Θα έλεγα: έναν άνθρωπο να μου πει ότι δεν είμαι μόνη. Μια φωνή. Η πρώτη νύχτα είναι η νύχτα που μεγαλώνεις απότομα. Η δύναμη δεν σημαίνει να μην φοβάσαι. Σημαίνει να συνεχίζεις παρ’ όλο που φοβάσαι. Και μέσα στο σκοτάδι άναψε μια μικρή φλόγα — μια φλόγα ελπίδας.»
Η ιστορία της Γιασμίν μας θυμίζει ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, η καλοσύνη, η ανθρωπιά και η ελπίδα μπορούν να μας κρατήσουν όρθιους.
Υπεύθυνη Δράσης: Παναγή Θεοφανώ, Φιλόλογος
Υπεύθυνη Βοηθός Διευθύντρια: Αιμιλία Στυλιανού,Φιλόλογος
